Wij wensen iedereen fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2017!
“De Kerstkaart”, the making of…
Starring: Bart en Kiki
Een paar goed gelukte kerstkaartfoto’s maken, bleek nog niet zo makkelijk…
Bart ging er direct, in volle galop, met de kerstmuts vandoor. Later bleek dat hij zijn rol als “rendier” iets te letterlijk had opgevat…
Kiki huppelde de donkerste hoek in en daar stond ik dan met de camera in de koude handjes!
Na diverse geslaagde en minder geslaagde fotomomenten verplaatsten we ons naar binnen. Hier testte Bart even uit of je met een kerstmuts ook kunt voetballen en Kiki dook weg achter de muur, waardoor alleen haar rug en kont op de foto’s verschenen.
Na flink wat hilarische momenten lukte het uiteindelijk toch om een aantal scherpe foto’s (waarop we aardig herkenbaar staan) te maken…
Deze zijn verwerkt in de eerder vrijgegeven kerstcollage.
Graag delen we ook nog wat foto’s die de plaatsing net niet gehaald hebben…
Het is en blijft een Bart…
Ieder paard is un
iek, maar Bart is wel héél uniek! Iedere dag sta ik versteld van zijn vindingrijkheid, slimheid, leergierigheid en humor…
We hebben inmiddels ontdekt dat hij spelen met de meest idiote attributen en springen het allerleukste vindt. Ook zijn we bezig met voetballen, maar dat vindt Bart maar te vermoeiend. Het gevolg is dat ik achter de bal aan ren en Bart eigenlijk alleen of meedraait of achter me aan sjokt… Als het te lang duurt, worden er een paar flinke zuchten geslaakt en daarna gebeurt er vrij weinig meer.
2 weken geleden is zijn nieuwe zadel geleverd. Dus ook het rijd
en kan weer opgepakt worden. In de bak rijden vindt hij prima, maar buitenrijden vindt hij geweldig! Hij is nergens bang voor en vindt alles interessant.
Binnenkort starten we (gewoon omdat we het leuk vinden) met een les academische rijkunst. Want hoe meer afwisseling voor Bart, hoe blijer hij wordt (en ik dan ook)!
Spelend leren of lerend spelen…
We zijn alweer driekwart jaar terug op ons oude stekje. De training van Bart is hier inmiddels ook weer opgepakt. Met behulp van Aimee Heijnen van Paard en Puur hebben Bart en ik het
rijden opgepakt.
Bart is slim, leergierig en snel verveeld. Het is dus een enorme uitdaging om een gevarieerd, leerzaam en een (vooral) leuk/grappig programma samen te stellen/aan te bieden.
Inmiddels hebben we ontdekt dat Bart springen helemaal geweldig vindt. En dus zit er in veel trainingen (die we niet meer zo noemen, maar omgedoopt hebben tot speelmomenten) een springelement.
We starten met wat rennen, zodat de eerste energie eruit is, en rollen. Hierna mag Bart los of vast een wisselend parcours lopen/springen. Is dit afgerond, dan worden er nog een aantal grondwerkoefeningen afgewerkt en als afsluiting wordt gereden.
Als we helemaal klaar zijn, mag alles af en wordt altijd even geknuffeld en soms ook weer gerold.
Kortom, een afwisselende (voor ons allemaal) en leuke training!
Bart en Kiki als fotomodel…
In novemb
er 2015 haalden we Kiki op van haar opvangadres. Ze was ontzettend mager, had lang en dik haar en er zat geen enkel lichtje meer in haar ogen.
Eenmaal bij Bart en mij aangekomen, ging het elke dag een beetje beter. Ze kreeg een nieuwe naam en haar lange manen werden afgeknipt. Ook kwam ze langzaam weer op gewicht, haar lange haar liet los én ze kreeg weer zin in het leven!
Periodiek werd (en wordt) de afdeling Bemiddeling van de Dierenbescherming op de hoogte gehouden van het wel en wee van Kiki.
Haar vooruitgang en de updates vielen in de smaak en we werden gevraagd of we bereid waren om mee te werken aan een artikel voor het blad “Di
er” van de Dierenbescherming.
Dat wilden we wel!
Hier zat ook een professionele fotoshoot aan vast door fotograaf Robin Utrecht.
Op maandag 18 juli 2016 was het zover. In de ochtend werd het interview afgenomen en in de middag volgde de fotoshoot.
Kiki en Bart lieten zich (gelukkig…) van hun allerbeste kant zien. Alhoewel Bart er even met de camera vandoor leek te gaan. 🙂
Nu is het wachten op het eindresultaat. Het magazine verschijnt eind september (is wel alleen verkrijgbaar voor donateurs, maar na enige tijd verschijnt het blad ook als pdf op de website van de Dierenbescherming).
We moeten dus nog even geduld hebben.
De weg van de vooruitgang…
Het bijhouden van de blog van Bart heeft even op zich laten wachten. Dit betekent niet dat we stilstaan, integendeel!
Bart en ik leren nog steeds heel veel bij.
We hebben sinds begin van dit jaar les van Aimee Heijnen van Paard en Puur.
We leren allebei veel nieuwe grondwerktechnieken bij en ook wordt het rijden langzaam weer opgepakt.
Bart blijkt, met iemand op zijn rug, af en toe ietwat onzeker en hier zijn we aan aan het werken, zodat hij merkt dat (
buiten)rijden eigenlijk heel erg leuk is!
Bart heeft veel afwisseling in de training nodig. Anders is hij zeer snel uitgekeken en gaat hij andere dingen doen…
Door de trainingen van de afgelopen weken hebben we ontdekt waar we hem gelukkig mee maken.
Deze “gelukkige” trainingen zetten we uiteraard voort.
De komende tijd gaan we onze volgers weer actiever op de hoogte houden van onze belevenissen!
Rennen, spelen en veel knuffelen…
Door het slechte 
weer en de verhuizing ligt de training van Bart even stil. Hierdoor heeft hij meer tijd voor zijn vriendinnetje, Kiki.
Er wordt heel wat geknuffeld, gespeeld en gerend.
Af en toe gaan we met z’n allen wandelen en dan wacht Bart (die minder de toerist uithangt en dus sneller doorloopt) netjes en rustig op Kiki.
De komende week hopen we de training weer op te starten, maar ook dan blijft er nog steeds genoeg tijd over om te knuffelen. 🙂
Een periode van verplichte rust…
Bart heeft de afgelopen vijf weken verplicht rust gehad.
Het begon allemaal eind november 2015 met wat onregelmatig lopen. Zijn hoefjes bleken erg snel te slijten door de ondergrond in de loopstal.
Een week later liep Bart helemaal niet meer en bleek hij een hoefzweer aan de rechtervoorhoef te hebben. Deze zweer werd opengesneden en het leek beter te gaan.
Vlak voor kerst liep Bart helaas weer heel erg slecht. Wederom bleek in dezelfde hoef een ontsteking te zitten. De hoef werd opengesneden, zodat de druk verlicht werd. Na een aantal dagen knapte Bart al op en inmiddels rent hij weer rond en is de training opgestart.
Bart werd, door de pijn en de verplichte rust, enorm klierig in de kudde. Er werd dan ook besloten om Bart uit de kudde te halen. In de kudde werd alles weer rustig en ook Bart werd veel handelbaarder en liever.
Voorlopig blijft Bart dan ook uit de kudde en staat hij afwisselend met Kiki of een ander kameraadje op een aparte weide. Hier kan hij de kudde zien en heeft hij aanspraak, maar is het voor iedereen rustiger.
Hopelijk wordt het snel voorjaar met droog weer, zodat de weides allemaal opdrogen en iedereen weer de Bocholtzer Vlakte op kan!
Onze weg zonder Desje…
Het is alweer bijna een half jaar geleden dat we Destiny moesten laten gaan.
Destiny was mijn alles en Barts grote voorbeeld. Hij zag haar zelfs als zijn mama, aangezien hij vaker probeerde om bij haar te kunnen drinken… Dit kwam hem altijd te staan op een corrigerende tik of een paar tanden in zijn hals.
Nadat Desje er niet meer was, moesten Bart en ik samen verder. Dit viel niet altijd mee. Desje was onze stabiele factor en de verbinding tussen Bart en mij. Zij voedde Bart op en leerde mij de paardentaal.
Nu moesten Bart en ik dit alleen doen. Ik moest Bart gaan opvoeden en we moesten samen ons vertrouwen in elkaar verder gaan opbouwen.
Al vrij snel verhuisden we naar een ander plekje. Dit was uiteraard voor zowel Bart als mij een enorme verandering en had meer impact dan ik verwacht had.
Bart kwam bij twee nieuwe vriendjes in de wei te staan (Fred en Marvin). Deze vriendjes waren zeer lief en meegaand, maar opvoedkundig niet erg onderlegd… 🙂
Bart was binnen een uur de baas en werd naar zowel zijn vriendjes als naar mij erg dominant. Af en toe vertoonde hij zelfs dominant hengstengedrag!
In het begin was ik daar erg van onder de indruk, maar gelukkig kreeg (en krijg) ik goede hulp, lessen en instructie.
Bart werd in een streng, maar rechtvaardig trainingsschema gezet en kreeg zo weer manieren en respect bijgebracht.
Ook werd er een kudde van 6 paarden samengesteld, waarin Bart terechtkw
am. Hierin was Bart niet meer de baas. Langzaamaan (en na diverse vechtpartijtjes) werd de rangorde vastgesteld. Bart veranderde weer in de knuffelbeer en de favoriet van de dames in de kudde, alhoewel hij nog wel zijn nukken had en heeft.
Heel af en toe laat hij nog wel eens zijn hengstennek zien, met bijbehorende indringende blik, maar dit maakt op mij niet meer zo heel veel indruk… 😉
In zijn trainingen heeft hij een enorme ontwikkeling doorgemaakt (in de toch wel korte tijd).
Van ondoordringbaar monstertje (Evil Ernie), waar af en toe geen land mee te bezeilen was, is hij getransformeerd in een Bart die het leuk vindt om te werken.
Buitenritten en een parcours lopen in de bak (hoe idioter, hoe geweldiger) zijn zijn favorieten!
Met het vertrouwen tussen Bart en mij zit het meer dan goed. We worden samen een echt en hecht team en hebben de grootste lol.
De volgende stap is om samen buitenritten te kunnen gaan maken en samen te kunnen genieten! Ik ben namelijk totaal geen held op een paardenrug en door het gedrag dat hij in het begin heeft laten zien, moet ik nog “even” over een drempel heen.
Deze stap gaat absoluut gemaakt worden. We nemen daar alleen goed de tijd voor. Uiteindelijk komt ook dat goed, wetende dat Desje met ons meekijkt en altijd bij ons is!
Een paardenmens is niet meer…
Morgen is de cre
matie van Co. Nu zal velen de naam Co niet zo heel veel zeggen, maar Co was (samen met haar man Piet) degene die mij besmet heeft met het Fjordenvirus.
Als heel klein meisje werd ik voorgesteld aan Kea de Fjord en toen ik eenmaal fatsoenlijk op de fiets kon blijven zitten, zat ik elk vrij uurtje tussen de Fjorden van Co en Piet!
Het rijden hoefde voor mij niet zo. Ik vond het poetsen, verzorgen, tuigen
onderhouden en gewoon bij de paardjes zijn al heel bijzonder.
Co vond echter dat rijden er toch echt bij hoorde en zo kreeg ik de beginselen van de onafhankelijke zit, zachte handen en stille benen aangeleerd.
Ook leerde ik respectvol voor paard en natuur te zijn, moest ik de belangrijkste paardentermen kennen en kon ik de letters van de bak dromen (Ans Koopt Een Heel Circus Met Blauwe Fazanten – en in het midden zit de X…).
Piet leerde 
me een paard voor de wagen te spannen en liet me ook zien hoe je kaarsrecht met paard en wagen door het dorp en het bos kunt rijden. 😉
Ook mocht ik tijdens Koninginnedag mee ringsteken, alleen hing die ring altijd veel te hoog!
Kortom het was een heerlijke kindertijd!
Tot mijn 18e heb ik met veel plezier tussen de Fjorden en bij Co en Piet in Groenekan rondgerend. Hierna begon de studietijd en werden de paarden wat minder bezocht.
Tot ik in 2007 Desje tegenkwam en in 2013 Bart kocht! 🙂
In onze (kinder)ogen was alleskunner Co onsterfelijk. Dit bleek uiteindelijk (weliswaar op 89-jarige leeftijd) niet zo te zijn.
Co (en Piet uiteraard ook); bedankt voor alles!
Wie weten komen jullie Desje, Camin, Kea en Raden wel tegen en wordt het daarboven een dolle Fjordenboel!
Baby Bartje 
